Aparat pokarmowy ludzki to rozbudowany system organów, związany za rozkład i absorbowanie składników pokarmowych. Zrozumienie jego budowy zakłada nie tylko wiedzy podstawowej, lecz także realnego spojrzenia. Z tego względu systematyczną uznanie osiągają modele anatomiczne, które pozwalają w łatwy tryb poznać rozmieszczenie ciała człowieka. Szczególne miejsce wśród pomocy szkoleniowych odgrywają modele anatomiczne układu pokarmowego, gdyż właśnie ten system wchodzi do najbardziej złożonych i spełnia główną zadanie w przebiegach biologicznych. Zgłębianie budowy ciała tylko na podstawie rycin i opisów w podręcznikach okazuje się niepełna i trudna. Studenci nauk medycznych czy żywienia są zobowiązani nie tylko opanować nazwy organów, ale także poznać ich zależne powiązania i lokalizację w przestrzeni żołądkowej. W tym kontekście modele anatomiczne okazują się bezcenną podporą, dlatego że pozwalają uchwycić przestrzenne powiązania, zobaczyć rozmiar i formę organów, a także zbadać organizację dokładną, na wzór powłoki błony trawiennego narządu czy sieć strukturek jelitowych. Poprzez nim przebieg edukacji jest znacznie interesujący i wydajny, a zdobyta informacja utrzymuje się utrwalona na dłuższy czas. Na markecie udostępnionych jest liczne wariantów pomocy edukacyjnych. Znajdujemy również modele anatomiczne ukazujące oddzielne organy, takie jak organ trawienny, organ metaboliczny czy trzustka, jak i pełne kompozycje odzwierciedlające cały przebieg aparatu żywieniowego od otworu oralnej aż po rektum. Wybrane z nich są uproszczone, pozostałe bardzo dokładne, pozwalające na nawet separowanie poszczególnych części i szczegółowe analizowanie ich organizacji. Takie możliwości czynią, że modele anatomiczne można przyporządkować do stopnia edukacji – inne będą odpowiednie dla studenta szkoły średniej szkoły ponadpodstawowej, a kolejne dla uczącego się przygotowującego się do egzaminu z nauk biologicznych czy nadchodzącego lekarza. Zastosowanie modeli jest nadzwyczaj szerokie. Używa się je przede wszystkim na instytutach lekarskich i kierunkach związanych z obszarami o zdrowiu, ale także w instytucjach liceach, zwłaszcza w oddziałach przyrodniczo-chemicznych. Poprzez nim studenci potrafią lepiej zrozumieć zjawiska odbywające się w biologicznym ustroju. Należy wspomnieć dodatkowo o praktycznym zastosowaniu w dietetyce czy w praktykach zdrowotnych, gdzie modele anatomiczne służą jako wsparcie w rozmowie z pacjentem. Pokazanie organu na odwzorowaniu okazuje się o wiele łatwiej zrozumiałe niż charakterystyka werbalny, co zwiększa świadomość medyczną i upraszcza wytłumaczenie powodów wielorakich schorzeń. Stosowanie z podobnych pomocy szkoleniowych ma mnóstwo plusów. Na początku, pozwala na dokładniejsze zapamiętywanie treści poprzez wizualizacji i regularności.
Następnie, w przeciwieństwie do materiałów biologicznych, modele anatomiczne są wytrzymałe, bezpieczne i higieniczne, a równocześnie osiągalne w każdej chwili wtedy, gdy są potrzebne. Następna zaleta, można je stosować powtarzalnie, co sprawia, że są inwestycją na przyszłość. Wreszcie, są powszechne – posiadają zastosowanie zarówno w edukacji podstawowej, jak i na specjalistycznych poziomach nauczania. Należy zauważyć, że postęp technologii dodatkowo zwiększył możliwości w tej sferze. Systematycznie spotykamy modele anatomiczne drukowane w technologii 3D, które wiernie przedstawiają budowę części ciała i pozwalają nawet na odtworzenie zabiegów operacyjnych. Równolegle rozszerza się używanie komputerowej i rozszerzonej VR w kształceniu medycznej, ale pomimo tego tradycyjne modele zachowują najważniejszą rolę. Są bowiem proste w użyciu, nie wymagają zaawansowanego urządzenia, a równocześnie są bardzo skuteczne środek szkoleniowe. Konkludując, system pokarmowy to najjażniejszy z fundamentalnych układów ciała, a jego poznanie ma kluczowe znaczenie zarówno dla medyków, jak i dla jednostek zajmujących się dietetyką, naukami przyrodniczymi czy kształceniem prozdrowotną. Aby edukacja była skuteczna, nie okazuje się wystarczające opis, niezbędne jest realne wsparcie, które dają właśnie modele anatomiczne układu pokarmowego. Poprzez nim wiedza jest znacznie czytelna, bardziej zrozumiała do przyswojenia i wartościowa w kolejnej działalności zawodowej. Takie pomoce to inwestycja w poziom nauczania, pełniejsze uformowanie kolejnych profesjonalistów oraz efektywniejsze metody transferu informacji zarówno adeptom, jak i chorym.
